Οι κλειδαμπαρωμένες πόρτες της «ανθρωπιάς» του χρήματος.
Εθελοντής της Fair Planet συνόδευσε και παρέδωσε τη βοήθεια που συγκεντρώθηκε για τους πρόσφυγες, στο ΚΕΕΛΠΝΟ του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) στο Βαθύ της Σάμου.
Η αρχική απόφαση για τη μεταφορά της βοήθειας στη Μόρια τροποποιήθηκε μετά από τις δραματικές εκκλήσεις για την κατάσταση που επικρατεί στη Σάμο.
Στο ΚΥΤ της Σάμου, χωρητικότητας 700 ατόμων, διαβιούν πάνω από 4500 πρόσφυγες εκ των οποίων οι μισοί περίπου βρίσκονται εκτός του επίσημου καταυλισμού. O αριθμός αυτός δεν αλλάζει γιατί γίνονται μεν προσπάθειες αποσυμφόρησης από το Υπουργείο μεταναστευτικής Πολιτικής, κυρίως των ευάλωτων ομάδων προς την ηπειρωτική χώρα, αλλά παράλληλα η μεταναστευτική ροή από τα παράλια της Τουρκίας συνεχίζεται, με αποτέλεσμα ο αριθμός να παραμένει ο ίδιος.
«Λόγω της μικρής χωρητικότητας του επισήμου καταυλισμού, έχει δημιουργηθεί ένας άτυπος καταυλισμός πέριξ όπου σε κακοτράχαλο επικλινές έδαφος πρόσφυγες, διαμένουν σε πρόχειρες καλοκαιρινές σκηνές και σε αυτοσχέδια παραπήγματα από νάιλον και καδρόνια και βέβαια χωρίς στοιχειώδεις υποδομές υγιεινής, χωρίς πρόσβαση σε τουαλέτες και τρεχούμενο νερό» μας επισημαίνει το μέλος της Fair Planet που συνόδευε τη βοήθεια.
Οι ιδιοκτήτες των οικοπέδων γύρο από το κέντρο μέχρι πρότινος τα είχαν περιφράξει με αγκαθωτά συρματοπλέγματα για να μην έχουν πρόσβαση οι πρόσφυγες κάτι που άλλαξε άρδην μόλις έπεσε το χρήμα και άνοιξαν οι κλειδαμπαρωμένες πόρτες τις ανθρωπιάς του χρήματος.
Η έλλειψη προσωπικού δημιουργεί ατελείωτες ανθρώπινες ουρές -μέσα στο κρύο ή την ζέστη- επί ώρες ατελείωτες για το κάθε τι. Ουρές για το φαγητό, ουρές για τις τουαλέτες, ουρές για τις κοινωνικές υπηρεσίες, ουρές για το ιατρείο.
Είδαμε ανθρώπους να τουρτουρίζουν από το κρύο χωρίς να έχουν την δυνατότητα να φορούν έστω ένα ζακετάκι γιατί δεν είχαν πρόσβαση λέει στα «αγαθά» μέχρι να καταγραφούν...και διερωτώμαι φταίει η έλλειψη προσωπικού, η νοοτροπία της αδιαφορίας ή η γραφειοκρατία.
Η πρόσβαση στην ιατρική βοήθεια είναι προβληματική και συχνά γίνεται χωρίς διερμηνεία και συχνά χωρίς ανάλογα φάρμακα με ό,τι αυτό συνεπάγεται παρά τις υπεράνθρωπες και αξιέπαινες προσπάθειες του προσωπικού του ιατρείου(ΚΕΕΛΠΝΟ) το οποίο είναι ολιγοστό.
Η υπερπληρότητα οφείλεται στη μεγάλη καθυστέρηση στις αξιολογήσεις των αιτημάτων ασύλου αλλά και της αξιολόγησης της ευαλωτότητας του προσφυγικού πληθυσμού καθώς υπάρχουν πολλά ασυνόδευτα ανήλικα. Υπάρχουν άτομα που περιμένουν και έναν ολόκληρο χρόνο, πολύ σκληρό κάτω από τις συνθήκες που έχουν αναγκαστεί να ζουν και κυρίως για την αβεβαιότητα για το μέλλον τους. Δυστυχώς αυτό μεταφράζεται από τους ίδιους τους πρόσφυγες ως ρατσιστική αντιμετώπιση του κράτους.
Το χειρότερο όμως που αναμένεται από όλα τα παραπάνω είναι η αύξηση των ξενοφοβικών αντανακλαστικών των μόνιμων κατοίκων της περιοχής που δίνει χώρο στις ρατσιστικές ιδεολογίες παρότι η παρουσία των προσφύγων αύξησε τα εισοδήματα των κατοίκων είτε από τους ίδιους τους πρόσφυγες που αφήνουν αρκετά χρήματα είτε από την παρουσία εργαζομένων στον καταυλισμό και των μη κυβερνητικών οργανώσεων.
Τελειώνοντας μεταφέρω αυτούσια μια μαρτυρία του νεαρού Η.Μ. που διάβασα, από το Άφριν την Συρίας. «Τώρα μένω στο δάσος έξω από την περίφραξη του hotspot γιατί μέσα δεν υπάρχει χώρος. Ζω χωρίς ρεύμα και πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό. Τα βράδια με τρομοκρατούν οι θόρυβοι των ζώων. Πρέπει να κάθομαι στην ουρά για να κάνω ένα ντους με κρύο νερό, σε ένα βρώμικο μπάνιο. Είμαι αλλεργικός σε κάποια φαγητά και μπορώ σπάνια να τρώω αυτά που μας δίνουν, με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να πεινάω. Όλα εδώ με σπρώχνουν να γυρίσω πίσω στη χώρα μου. Εκεί φοβάμαι τον θάνατο και εδώ ζω όπως ζουν τα ποντίκια».
Γιώργος Καλλιαμπέτσος
Μέλος και συντονιστής της Fair Planet
